Wprowadzenie trumny z ciałem zmarłego do kościoła parafialnego pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Rynarzewie nastąpi w środę, 20 marca 2019 roku o godzinie 18.00 pod przewodnictwem Prymasa Polski ks. abp Wojciecha Polaka. Pogrzeb w czwartek, 21 marca 2019 roku o godzinie 11.00 w kościele pomocniczym pw. św. Stanisława biskupa i męczennika w Rynarzewie pod przewodnictwem biskupa seniora Bogdana Wojtusia. Po mszy świętej kondukt pogrzebowy przejdzie ulicą Rynek i Szkolną do kościoła parafialnego gdzie nastąpi obrzęd pochówku przy kościele parafialnym. Ks. S. Różniak spocznie obok grobu ks. Ludwika Górskiego, budowniczego kościoła parafialnego w Rynarzewie.
Ks. Stanisław Różniak urodził się 17 kwietnia 1937 roku w Łodzi koło Sadek w rodzinie rolnika Józefa (1902-1987) i Marianny (1907-1990) z Nowaków. Ks. Stanisława wychowywał się w rodzinnym domu wraz z rodzeństwem najstarszym bratem Józefem (1934-1994), siostrą Ireną (ur. 1947), bratem Janem (1945-2009) oraz dwiema siostrami, które zmarły jako dzieci. Okres okupacji rodzina przeżyła w rodzinnej Łodzi. Od 1945 roku uczęszczał do szkoły podstawowej w Łodzi - Anielinach. Po jej zakończeniu w roku 1952 rozpoczął swoją edukację w Liceum Ogólnokształcącym im. B. Krzywoustego w Nakle nad Notecią, która ukończył zdaniem egzaminu dojrzałości w 1956 roku. Podczas nauki w Nakle posługiwał jako ministrant w kościele pw. św. Stanisława biskupa i męczennika.
W 1956 roku wstąpił do Wyższego Prymasowskiego Seminarium Duchownego w Gnieźnie. Święcenia kapłańskie przyjął w dniu 30 listopada 1962 roku z rąk sufragana gnieźnieńskiego ks. bp Jana Czerniaka w katedrze gnieźnieńskiej. Mszę Świętą Prymicyjną sprawował 2 grudnia 1962 roku kościele parafialnym pw. św. Michała Archanioła w Dębowie ( gmina Sadki ). Swoją kapłańską posługę rozpoczął od pracy na wikariacie w parafii pw. św. Apostołów Piotra i Pawła w Kruszwicy, gdzie pracował jako prefekt i wykładał w szkole historię, za co wielokrotnie był prześladowany przez ówczesne władze komunistyczne. W roku 1964 został skierowany do pracy na wikariat do parafii farnej we Wrześni gdzie posługiwał pod okiem wielce zasłużonego ks. kan. Kazimierza Kinastowskiego. W roku 1967 przeszedł na wikariat do parafii pw. Św. Trójcy w Bydgoszczy gdzie posługiwał jako prefekt młodzieży. W 1971 roku został wikariuszem parafii pw. św. Mikołaja w Janowcu Wielkopolskim, gdzie posługiwał przez kilka miesięcy. W 1971 roku został skierowany jako wikariusz kooperator na probostwo do parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Popowie-Ignacewie koło Gniezna w dekanacie kłeckowskim. Podczas 12-letniej posługi w tej parafii był inicjatorem wielu przedsięwzięć m. in. Wybudował nową kostnicę pogrzebową, salkę parafialną oraz kotłownię c.o. W 1978 roku organizuje w parafii uroczystość Nawiedzenia Kopii Obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. Obraz do parafii trafił podczas zamieci śnieżnej, a samochód-kaplica obrazu do kościoła dociągnięty został przez śnieżne zaspy przez traktory mieszkańców parafii.
W dniu 15 grudnia 1983 roku dekretem Księdza Prymasa Józefa Kardynała Glempa ks. Stanisław Różniak otrzymał dekret do posługi na probostwie w Rynarzewie gdzie przebyła do swojej śmierci. Podczas swojej posługi w Rynarzewie ks. Stanisław Różniak poświęcił się wielkiemu dziełu budowy kościoła parafialnego pw. Przemienienia Pańskiego we Władysławie (dekanat łabiszyński) równocześnie budując nową plebanię wraz z salkami katechetycznymi w Rynarzewie. 30 listopada 1987 roku ks. S. Różniak obchodził w Rynarzewie Srebrny Jubileusz Święceń Kapłańskich. Homilię podczas mszy św. jubileuszowej wygłosił ks. kan. Józef Nowaczyk, profesor WPSD w Gnieźnie. Posługa ks. Różniaka w Rynarzewie przypadła na okres trudnych przemian gospodarczych, politycznych i społecznych w Polsce. Mają rozległe znajomości zagraniczne organizował wraz ze swoimi przyjaciółmi z Niemiec, Norwegii i Holandii transporty z darami rzeczowymi, żywnością oraz pomocą materialną dla swoich parafian. W 1990 roku rynarzewscy parafianie wraz z ks. Różniakiem przystąpili do kapitalnego remontu kościoła pomocniczego pw. św. Stanisława biskupa i męczennika w Rynarzewie. Ten kościół pochodzący z pocz. XX w. służył miejscowym ewangelikom, a od 1945 roku służy jako świątynia pomocnicza w parafii katolickiej w Rynarzewie. Stan techniczny świątyni zagrażał bezpieczeństwu wiernych oraz zamknięciu świątyni dla kultu wiernych. Podczas gruntownego remontu w świątyni wymieniono stropy, wykonano nowe posadzki, ustawiono trzy nowe ołtarze, nowe ławki, wyposażono na nowo prezbiterium, wykonano nowe konfesjonały, przeprowadzono gruntowny remont i konserwację nieużywanych od lat organów. Poświęcenia odnowionej świątyni w dniu 16 grudnia 1990 roku dokonał ks. bp Bogdan Wojtuś z Gniezna.
W 1992 roku ks. S. Różniak rozpoczął na cmentarzu parafialnym w Rynarzewie budowę długo oczekiwanej nowej kaplicy pogrzebowej. Ze względu na stale pogarszający się stan zdrowia ks. Stanisław Różniak w lipcu 1992 roku za zezwoleniem ks. abp Józefa Henryka Muszyńskiego metropolity gnieźnieńskiego, przechodzi w stan spoczynku. Zamieszkał w mieszkaniu na piętrze na plebani przy kościele parafialnym w Rynarzewie. W 1999 roku z okazji 700-lecia istnienia parafii i Rynarzewa ks. rezydent Stanisław Różniak ufundował do kościoła pomocniczego pw. św. Stanisława biskupa i męczennika nowy dzwon o imieniu Stanisław, który umieszczono wraz z drugim dzwonem o imieniu Ludwik na wieży kościoła. Z okazji Roku Świętego Jubileuszowego 2000 ufundował do kościoła nową figurkę Dzieciątka Jezus do szopki, którą przywiózł z grupą parafian z pielgrzymki do Betlejem w Ziemi Świętej. W 2004 roku ufundował relikwiarz do przywiezionych z Krakowa relikwii bł. Siostry Faustyny Kowalskiej, apostołki Miłosierdzia Bożego. W dniu 29 października 2012 ks. rezydent Stanisław Różniak obchodził w Rynarzewie swój Złoty Jubileusz Kapłaństwa. Uroczystą mszę święta jubileuszową odprawił ks. S. Różniak w kościele parafialnym pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Rynarzewie, a homilię wygłosił ks. Adam Dyderski, proboszcz parafii pw. św. Barbary w Wapnie, były długoletni wikariusz w Rynarzewie. Ostatnie lata życia ks. Różniaka były naznaczone chorobą i cierpieniem. Swoje doczesne życie zakończył w nocy z soboty na niedzielę 17 marca 2019 roku w szpitalu w Bydgoszczy.
Piotr S. Adamczewski